ALTAZOR (CANTO 6). EL VIAJE EN PARACAÍDAS          
            Alhaja apoteosis y molusco
Anudado
                   noche
                            nudo
El corazón
Esa entonces dirección
                                    nudo temblando
Flexible corazón la apoteosis
Un dos tres
                  cuatro
Lágrima
                    mi lámpara
                                        y molusco
El pecho al melodioso
Anudado la joya
Con que temblando angustia
Normal tedio
                   Sería pasión
                   Muerte el violoncelo
Una bujía el ojo
                             Otro otra
Cristal si cristal era
Cristaleza
Magnetismo
                   sabéis la seda
Viento flor
                   lento nube lento
Seda cristal lento seda
El magnetismo
                             seda aliento cristal seda
Así viajando en postura de ondulación
Cristal nube
Molusco sí por violoncelo y joya
Muerte de joya y violoncelo
Así sed por hambre o hambre y sed
Y nube y joya
Lento
         nube
         Ala ola ole ala Aladino
El ladino Aladino Ah ladino dino la
Cristal nube
Adónde
         en dónde
Lento lenta
                   ala ola
Ola ola el ladino si ladino
Pide ojos
                   Tengo nacar
En la seda cristal nube
Cristal ojos
                y perfumes
Bella tienda
Cristal nube
                   muerte joya o en ceniza
Porque eterno porque eterna
                                             lento lenta
Al azar del cristal ojos
Gracia tanta 
                            y entre mares
Mira mares
Nombres daba
                             por los ojos hojas mago
Alto alto
Y el clarín de Babel
Pida nácar
                    tenga muerte
Una dos y cuatro muerte
Para el ojo y entre mares
Para el barco en los perfumes
Por la joya al infinito
Vestir cielo sin desmayo
Se deshoja tan prodigio
El cristal ojo
Y la visita
                    flor y rama
Al gloria trino
                             apoteosis
Va viajando Nudo Noche
Me daría 
                   cristaleras
                                   tanto azar
                                                        y noche y noche
Que tenía la borrasca
Noche y noche
                            Apoteosis
Que tenía cristal ojo cristal seda cristal nube
La escultura seda o noche
Lluvia
          Lana flor por ojo
                   Flor por nube
                   Flor por noche
Señor horizonte viene viene
Puerta
Iluminando negro
Puerta hacia ideas estatuarias
Estatuas de aquella ternura
A dónde va
De dónde viene
                            el paisaje viento seda
El paisaje
                   señor verde
Quién diría
Que se iba
Quién diría cristal noche
Tanta tarde
Tanto cielo que levanta
Señor cielo
                   cristal cielo
Y las llamas
                   y en mi reino
Ancla noche apoteosis
Anudado
                   la tormenta
Ancla cielo
                   sus raíces
El destino tanto azar
Se desliza deslizaba
Apagándose pradera
Por quien sueña
Lunancero cristal luna
El que sueña
El que reino
                            de sus hierros
Ancla mía golondrina
Sus resortes en el mar
Ángel mío
                   tan obscuro
                                     tan color
Tan estatua y tan aliento
Tierra y mano
La marina tan armada
Armaduras los cabellos
Ojos templo
                   y el mendigo
Estallado corazón
Montanario
Campañoso
Suenan perlas
Llaman perlas
El honor de los adioses
                                    Cristal nube
El rumor y la lanzada
Nadadora
                    Cristal noche
La medusa irreparable
Dirá espectro
                    Cristal seda
Olvidando la serpiente
Olvidando sus dos piernas
Sus dos ojos
Sus dos manos
Sus orejas
Aeronauta
                    en mi terror
Viento aparte
Mandodrina y golonlina
Mandolera y ventolina
Enterradas
Las campanas
Enterrados los olvidos
En su oreja
                   viento norte
Cristal mío
Baño eterno
                   el nudo noche
El gloria trino
                     sin desmayo
Al tan prodigio
Con su estatua
Noche y rama
                      Cristal sueño
                      Cristal viaje
Flor y noche
Con su estatua
                         Cristal muerte.
Autor del poema: Vicente Huidobro






